Bir Zamanlar

Bir zamanlar teninin terleriyle ıslanırdı bedenim,
şimdi ise sadece gözyaşları kaldı yanaklarımda,
gökkuşağı altında dilek dilerdik
birbirimizin dizleri dibinde yaşlanalım diye,
ama seni sevmek günah!
sol omzumda sayfalarımı kirleten melek fısıldadı kulağıma
Sustum! lakin suskunluğum tüm umutların kırıklığıydı,
zehrettiğin yaşam savaşında dik durmaya çalışmak,
güneşin batıdan doğmasını beklemek gibiydi.

Sen aşktın / ben aşka aşık bir karakter!
Sen düştün / ben düş kırıklarıyla dik durmaya çalışan bir ahmak!
gülümserdin yüzüme! ama tebessümlerinde gizlenen
'budala' ayrılığı gördüm ve yine sustum,
o an intihar düşünceleri beynimi kemirdi!
aşka sürükleyen tüm duygularımdan arındım! yine de unutulmadın!
Yaşarken seni unutmak 'bu gece dönecekmişsin gibi' saçma geldi yüreğime,
ama unutmalıydım seni ya da 'anılar' dudaklarının doğallığını hatırlatmamalıydı!
yokluğunda dahi seni bu denli yaşarken
yaşamanın yanlış bir tercih olduğuna inandım!
o dakika seni içimde öldürdüm!
Katil benim! suça azmettiren sen!
acaba ikimizi aynı kodese tıkarlar mı ?
ya da o insanlar müebbet hapse mahkum kılarken beni,
alırlar mı seni ? ayırırlar mı bizi ?
aynı çatı altında yok oluşumumuzu izlemeyeceksem,
o halde sen izle ' seni en çok sevenin ölüşünü' !

Mehmet Ali Kılınç