PRENSES'E

Prenses'e...

Tarihini unuttuğum bir geceydi seni düşlerde sonsuz kılmıştım.
Ve aynı geceydi tüylerini okşadığımız o tatlı kuş misali,
Içup gitmiştin bilmediğim bir kente..!
Çok aradım ama sana dair hiçbir ize dokunamadım.
Kimlere hangi kente aitsin prenses.
Çok geç olmadan öfkeyle esen fırtınalarla yolla saçlarının kokusunu.
Tarif edemediğim gidişinle kan revan içinde uyandırdığın,
Hala etkisinde kaldığım rüyamsın artık.
Belki ölümdür yokluğunun çaresi belki de unutmaktır.
Eğer unutmaksa yapamam biliyorum unutamam.
Geriye kalan ölümse korkuyorum, hayır ölümden değil prenses.
Seni rüyalarımda görememekten çekiniyorum...
Ezberledim senin döneceğin yok.
Olsun sevmekten vazgeçemiyorum.
Seni sevmeyi yazıyorum kalemim bir hayli huzursuz.
Her harfin gözyaşlarını görür gibiyim.
İntihara sürükleyen kelimelerim artık sitemli..!
Kıskanıyorum prenses o kentte oturduğun kaldırımları,
bastığın toprakları, kirpiklerini ıslatan yağmurları.
Ve en kötüsü umursamaz tavırlarla yanından geçen,
tanımadığım insanları kıskanıyorum..!
Onlar bilemezler, karşıdan emin adımlarla gelen kadının nefes alışı bile
bir bedeni hayata tutundurduğunu.
Onlar tahminde edemezler ki, karşılaştığı prenses uğruna,
ölmeyi göze alan yalnız bir adam olduğunu.
Sensizliği yazıyorum sevgilim.
Kelimelerim neşter gibi okumanı isterdim.
Seninde her gece uykusuzluğu yaşamanı isterdim
Güle güle prenses bir şiir daha sensizlikten heba oldu
Kalp yine kelimelere ağladı...
Uyuyorum;
yeniden rüyalarda buluşmak dileğiyle hoşça'kal,
hoşça'kal gözyaşlarında hayat bulduğum kadın
hoş'ça kal terkeden hoşça'kal yaşananlara rağmen hâlâ en çok sevilen.

Mehmet Ali KILINÇ